Psikodinamik psikoterapi, psikanalitik kuram ve tekniğe dayalı, bireylerin duygu, düşünce ve davranışlarının ardındaki bilinçdışı süreçleri anlamaya yönelik bir psikoterapi çeşidi, analitik bir söz çalışması, bir aktarım ilişkisi ve bir praksistir. Danışanın talebine göre bazen yalnızca semptom odaklı daha kısa süreli, bazen de iyileşmeyi ardıl tutarak uzun vadeli çalışılır. İyileşme bu sürecin dolaylı bir etkisi olur. İyileşmeyi kapsayan nokta, kişinin kendisini duyarak, anlayarak bastırdığı bilinçdışı arzularını keşfetmesidir. Önemli olan kişinin getirdiği talebidir. Dinamik psikoterapi esasen, iki öznenin karşılaşmasıyla doğar ama bu ilişki asla simetrik bir ayna ilişkisine dönüşmez. Aktarım ve karşı aktarım kavramları esastır. Aktarım ile ruhsal enerji yer değiştirir. Zamansal bir yer değiştirmedir bu. Bu kavramların analizi ile teröpatik bir değer ortaya çıkar.

 

Psikodinamik psikoterapide "çerçeve" kavramı önemli bir detaydır. Çünkü bir fonksiyon olarak çerçeveye de bir aktarım gerçekleştirilir. Çerçeve kavramı, iç çerçeve ve dış çerçeve olarak ikiye ayrılır. Dış çerçeve, seansların somut koşullarını, seansların sıklığını, süresini, görüşmelerin gerçekleştiği yer gibi fiziksel koşullarını kapsar. İç çerçeve ise, ilişkinin simgesel sınırlarını oluşturur. Bu simgesel ilişki de dil içerisinde temellenir. Hem psikoloğun hem danışanın ilişkilenme biçimlerini ve öteki temsillerini harekete geçirmeyi iç sınırlar kapsar. Eğer bir aktarım ilişkisinden bahsediyorsak, psikolog da öznelliği ile bu ilişkiye dahil olur. Onun da sınırlılıkları vardır. Bu nedenle, psikolog da her danışan ile çalışamaz. O nedenle psikodinamik psikoterapi de ilk 3-4 görüşmeye ön görüşmeler gibi bakılarak, devam edip edilemeyeceğine bu sürecin sonunda birlikte karar verilir. Çerçeveyi psikolog belirler. Ancak içeriği danışanın talebi belirler. Görüşme içerisinde şekillenir ve sorumluluk danışandadır. Özgürce istediğini getirebilir. Bu terapi tekniği uzun vadeli değişim sağlamayı hedeflemektedir.